بررسی اثرات روشهای اختلاط متفاوت بر پتانسیل رمبندگی خاکهای بهسازی شده با نانورس و نانوسیلیس

خاکهای رمبنده به شکلهای مختلفي در طبيعت یافت ميشوند. این خاکها در حالت نيمه اشباع مقاومت ظاهری نسبتا زیادی دارند اما بههنگام جذب آب و اشباع شدن، ناگهان كاهش حجم و نشست زیادی از خود نشان ميدهند و موجبات آسيب رساندن به سازه و تاسيسات بهكاررفته در آن را فراهم ميكنند. با توجه به اثبات كارایي نانورس در بهسازی خاکهای رمبنده و نظر به اینكه یکي از اساسيترین مسائل تاثيرگذار بر تغييرات پتانسيل رمبندگي، نحوهی اختلاط خاک و نانوذرات ميباشد، ضرورت استفاده از یک روش اختلاط مناسب جهت رسيدن به مقدار بهينهی نانوذره- ی مصرفي مشخص ميگردد. در این تحقيق اثرات دو روش اختلاط خشک و تر، بر تغييرات پتانسيل رمبندگي خاک بهسازی شده با نانورس بررسي شده است. همچنين مقایسهای بين عملکرد نانورس و نانوسيليس، صورت گرفته است. نتایج بهدستآمده حاكي از برتری روش اختلاط تر به هنگام استفاده از نانورس و وقوع تورم به هنگام استفاده از نانوسيليس ميباشد.

کلمات کلیدی:

خاکرمبنده، بهسازی، نانورس، نانوسیلیس، روش اختلاط

نویسندگان :

عبدالرضا فاضلی (استادیار گروه عمران دانشگاه خلیج فارس بوشهر)

فرشاد داودی (دانشجوی کارشناسی ارشد گروه عمران دانشگاه خلیج فارس بوشهر -)

علی جوهری (استادیار دانشکده عمران و محیط زیست دانشگاه صنعتی شیراز -)

دومين كنفرانس ملي مهندسي ژئوتکنيک ایران (1393)